Ο πόλεμος της Κορέας ξεκίνησε στις 25 Ιουνίου 1950 και έληξε στις 27 Ιουλίου 1953. Διήρκεσε 3 χρόνια και ήταν μια από τις πιο καταστροφικές συγκρούσεις που έγιναν μετά τον Α ‘και τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Στο τέλος του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου, η Κορέα – η οποία προηγουμένως βρισκόταν υπό Ιαπωνική κατοχή – διαιρέθηκε κατά μήκος του 38ου Παράλληλου. Αυτή η διαίρεση είχε ως αποτέλεσμα το σχηματισμό δύο χωρών: της κομμουνιστικής Βόρειας Κορέας (υποστηριζόμενη από τους Σοβιετικούς) και της Νότιας Κορέας (υποστηριζόμενη από τις Ηνωμένες Πολιτείες). Η ίδρυση αυτών των 2 κρατών ήταν επίσης μέρος των γεωπολιτικών εντάσεων του Ψυχρού Πολέμου. Και οι δύο κυβερνήσεις των δύο νέων κορεατικών κρατών ισχυρίζονταν ότι είναι η μόνη νόμιμη κυβέρνηση όλης της Κορέας, και καμία δεν δέχτηκε τα σύνορα ως μόνιμα.
Ο Κορεατικός Λαϊκός Στρατός (KPA) ιδρύθηκε στη Βόρεια Κορέα τον Φεβρουάριο του 1948, από Κορεάτες κομμουνιστές αντάρτες που είχαν προηγουμένως υπηρετήσει με τον Κινεζικό Λαϊκό Απελευθερωτικό Στρατό, αλλά καθοδηγήθηκαν επίσης από το σοβιετικό προσωπικό.
Ο πόλεμος της Κορέας ξεκίνησε στις 25 Ιουνίου 1950, όταν η KPA (Βόρεια Κορέα) εισέβαλε στη Νότια Κορέα. Οι πρώτοι προχώρησαν γρήγορα προς τα νότια, παγιδεύοντας στρατεύματα της Νότιας Κορέας και της Αμερικής σε μια μικρή περίμετρο γύρω από το λιμάνι της Pusan.
Τα Ηνωμένα Έθνη (Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών – ΟΗΕ), καθοδηγούμενα από τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, ανταποκρίθηκαν γρήγορα και αμέσως ενθάρρυναν τα μέλη του να υποστηρίξουν τη Νότια Κορέα. Πολλές χώρες έστειλαν στρατεύματα, συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Πολιτειών, της Μεγάλης Βρετανίας, της Αυστραλίας, του Καναδά, της Νέας Ζηλανδίας, της Νότιας Αφρικής και της Ελλάδας. Είκοσι μία χώρες των Ηνωμένων Εθνών τελικά συνέβαλαν στη δύναμη του ΟΗΕ, με τις Ηνωμένες Πολιτείες να παρέχουν περίπου το 90% του στρατιωτικού προσωπικού.
Η Κομμουνιστική Κίνα μπήκε στον πόλεμο τον Νοέμβριο του 1950 στο πλευρό της Βόρειας Κορέας, εξαπολύοντας μια μαζική επίθεση εναντίον των αμερικανικών δυνάμεων. Η Σοβιετική Ένωση υποστήριξε επίσης κρυφά τη Βόρεια Κορέα. Η κινεζική παρέμβαση προκάλεσε την υποχώρηση των δυνάμεων του ΟΗΕ και οι κινεζικές δυνάμεις βρέθηκαν στη Νότια Κορέα μέχρι τα τέλη Δεκεμβρίου.
Σε αυτές και τις επόμενες μάχες, η Σεούλ (πρωτεύουσα της Νότιας Κορέας) καταλήφθηκε αρκετές φορές και οι κομμουνιστικές δυνάμεις ωθήθηκαν πίσω σε θέσεις γύρω από τον 38ο παράλληλο, κοντά στο σημείο όπου ξεκίνησε ο πόλεμος. Ακολούθως, το μέτωπο σταθεροποιήθηκε και τα τελευταία δύο χρόνια των μαχών ήταν πόλεμος φθοράς. Ωστόσο, ο πόλεμος στον αέρα, δεν ήταν ποτέ σε ακινησία. Η Βόρεια Κορέα υπέστη μαζικούς βομβαρδισμούς από τις ΗΠΑ.
Οι μάχες έληξαν στις 27 Ιουλίου 1953, όταν υπογράφηκε η Κορεατική Συμφωνία Ανακωχής. Η συμφωνία δημιούργησε την Κορεατική Αποστρατικοποιημένη Ζώνη (DMZ) για να διαχωρίσει τη Βόρεια και τη Νότια Κορέα και επέτρεψε την επιστροφή των κρατουμένων. Ωστόσο, καμία υπογραφή ειρηνευτικής συνθήκης δεν υπογράφηκε ποτέ, και οι δύο χώρες είναι τεχνικά ακόμη σε πόλεμο, σε μια παγωμένη σύγκρουση.
Αυτός ήταν η πρώτη κύρια ένοπλη πολεμική σύγκρουση του Ψυχρού Πολέμου, και σε αυτό οι Ηνωμένες Πολιτείες επέδειξαν τη συνεχιζόμενη δέσμευσή τους ότι τελικά θα νικήσουν τον κομμουνισμό με τον περιορισμό της εξάπλωσής του.
Ο πόλεμος της Κορέας ήταν από τις πιο καταστροφικές συγκρούσεις της σύγχρονης εποχής, με περίπου 3 εκατομμύρια θανάτους. Πολλοί στις ΗΠΑ αναφέρουν τον πόλεμο της Κορέας ως «ο ξεχασμένος πόλεμος», για την έλλειψη προσοχής που έλαβε σε σύγκριση με τις πιο γνωστές συγκρούσεις όπως ο Α’ και ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος και ο πόλεμος του Βιετνάμ.
Πηγές: www.iwm.org.uk, www.khanacademy.org, en.wikipedia.org, www.history.com